Dementie: We wisten niet dat er zoveel leven in de mensen zat!
Opening nieuw woon/zorg centrum
Ter gelegenheid van de opening van een nieuw woonzorgcentrum zou ik een paar optredens verzorgen. Eerst langs 2 vleugels waar mensen met verschillende stadia van dementie woonden en waar ook mensen zaten voor wie het een te grote drukte was om daarna naar de centrale opening te komen in het restaurant.
Eerst langs de 2 vleugels
Heel rustig kwam ik binnen en begon gewoon mensen te begroeten, een praatje te maken en mij voor te stellen. Wilhelmus vonden ze wel een mooie naam en mijn prachtige oranje pak werd ook gewaardeerd.
Liedjes brengen leven
“Breng eens een zonnetje” en “Zoek de zon op” al snel zongen een paar mensen mee.
Wie weet welk liedje dit is “ .. zij dronk ranja met een rietje mijn …. “ En ineens maakten de mensen zomaar weer de regels af en zongen mee met “Sophietje”.
“De uil zat in de olmen” ging zo goed dat we zelfs het in canon probeerden met familie en aanwezige begeleiding en dat werd prachtig. Als afsluiter nog “Daar bij de Waterkant” en er werd enthousiast meegezongen en mee geklapt.
Ook bij de andere groep werd er enthousiast meegedaan en werd er flink genoten van heerlijk samen zingen en het was dan ook jammer dat ik al weer door moest voor het grote optreden in het restaurant. Ik kreeg nl. een seintje dat daar ondertussen zo’n 100 mensen zaten te wachten dus vlug daarheen. 
Ik had mijn installatie en zenders al klaar staan dus kon gelijk starten. Dat werd direct een heel groot meezingfeest “Is weer voorbij die mooie zomer” “Blij dat ik je niet vergeten ben” “Falderie, faldera” en na een uur dat voorbij vloog de afsluiter “O wat ben je mooi!”
Fijn om even na te praten
Zo’n grote groep is spectaculair en vind ik ontzettend leuk om te doen. Centraal voor alle mensen en ook gewoon aanschuiven bij de tafels. Maar eigenlijk geniet ik toch het meest als ik zie hoe op de 2 rustige vleugels de mensen weer helemaal opleven. De begeleiding van beide groepen vertelden dat ze niet wisten dat er zoveel leven in de mensen zat. Vaak staren ze een beetje voor zich uit en zeggen niet zo veel. Nu ineens met de herkenning van de bekende liedjes van vroeger en de vragen kwamen ze helemaal los, zongen en klapten zelfs mee en kwamen weer helemaal tot bloei. Prachtig om ze ook zo weer te zien. Met elkaar hebben we genoten en op de afdelingen een prachtige dag om over na te praten en op terug te kijken.
Ik vind het altijd erg fijn om even na te praten met de begeleiding, familie en vrijwiliigers en te horen wat hen is opgevallen aangezien ik niet weet wat “normaal” is. Dit levert vaak hele mooie verhalen en inzichten op die ik weer kan meenemen naar een volgend optreden.
Wat zijn jouw ervaringen hiermee en wat maakt dat mensen helemaal opleven?
Heb jij nog tips?
Graag tot ziens!
Wilhelmus Hoekstra – De Oranje Man
Mooi omschreven! Zowel de bewoners van de groepen als de bewoners in het grand cafe genoten zichtbaar van je optreden!
Hallo Lion, dankjewel voor je bericht! Ik kijk er ook nog steeds met heel veel plezier op terug!
Alweer zo n mooi verhaal! Iedere keep geniet ik er van. Ook van je maandelijkse liedjes. Het liedje van Paul van Vliet: Veilig achterop bij vader op de fiets, doet mij altijd weer denken aan een rit van Rotterdam naar Fryslan, achterop de brommer met papa. Dan zei hij regelmatig: Aletta, niet in slaap vallen, hou me goed vast! Als ik heel goed mijn best doe, dan weet ik echt weer hoe het rook met m’n wang teen z’ n jas.
Als ik even verzoekje mag doen……deze graag! Omdat ik me zo Veilig voelde bij papa!
Hoi Aletta, dankjewel voor je bericht! Ik probeer het me voor te stellen op de brommer van Rotterdam naar Friesland. Ongelooflijk dan ben je wel een hele dag onderweg denk ik. Ik ken het liedje nog niet maar ga het binnenkort uitzoeken dus wie weet en wat mooi deze herinnering.
Hoi Els, wat leuk en mooi om dit te horen en fijn dat jullie zo contact hadden! Is zo mooi om te zien als mensen ineens weer heerlijk meezingen en zomaar ergens die teksten en melodieën weer uit hun brein vandaan weten te halen.
“Het Dorp” zit bij zoveel mensen in hun hoofd is altijd een feest om dat te spelen en met elkaar te zingen.
Als meer mensen zouden zingen ziet de wereld er inderdaad een stuk mooier uit! Zing dus maar vrolijk verder op de fiets!
Muziek verbindt!
Toen mijn schoonmoeder dement was, was de enige manier om contact met haar te krijgen zingen.
Ze noemde mij zuster en mevrouw maar als ik met haar zong straalde ze.
Hele middagen waren we aan het zingen. We hebben er samen van genoten.
Als ik op de fiets zit zing ik bijna altijd en krijg vaak positieve reacties en of een glimlach.
Heel wat beter dan chagrijn. wat weer een mooi lied van de maand Wim