Hoe versufte ouderen met liedjes veranderen in een levendige groep

Haringparty
Ik speel voor een groep dementerende ouderen op een instelling. Een feestelijke “Haringparty”. Ca. 40 ouderen en begeleiding van 5 woningen hebben zich na het haring eten verzameld in de gemeenschappelijke grote woonkamer en de meesten zitten bij binnenkomst een beetje vermoeid en versuft voor zich uit te staren.

Een ander zit een beetje te mopperen dat het wel erg lang duurt. Ik ga 2 sets spelen tussen 14:00 en 16:00 en ben ruim van te voren aanwezig om alles klaar te zetten. Maar in dit geval de mensen dus ook al ruim van te voren. Om 13:30 zit de woonkamer dan ook al helemaal vol.

Snel zet ik mijn spullen klaar om licht versterkt te kunnen spelen. Dat werkt toch altijd beter. Ik werk met een headsetmicrofoon en een zender op mijn gitaar dus heb zo volledige vrijheid om rond te lopen en naar de mensen toe te gaan terwijl ik het geluid zowel klein als groots kan maken net naar wat wenselijk is voor de situatie. Ondertussen observeer ik de mensen en maak tussendoor een praatje om zo een beetje een inschatting te kunnen maken wat het meest passend is om mee te beginnen. Deze groep is behoorlijk terug getrokken en ik ben benieuwd hoe het zal gaan. Ik kleed mij om en bedenk een paar dingen die geschikt zijn om de mensen mee te prikkelen.

In vol ornaat in mijn oranje maatpak start ik het “Wilhelmus”. Dit wordt enthousiast ontvangen en het is mooi om te zien wat dat met mensen doet. Sommigen gaan zelfs staan met de hand op de borst.

“Breng eens een zonnetje!”
Dit lied kent iedereen en al snel vult gezang de hele woonkamer. Wie kent het volgende liedje nog? “Faldierie, faldera, falderie, falde-ralde-ralde-ralde-ralderie” als vanzelf komen de woorden weer naar boven.
Ik neem altijd paar kleine bosjes Oranje rozen mee om uit te delen en die worden graag in ontvangst genomen door iemand die pas jarig was geweest. “Lang zal ze leven”! Ik laat een singletje zien van nog zo’n klassieker als “Sophietje” en de groep zingt alsof ze nooit anders gedaan hebben “Zij dronk ranja met een rietje, mijn Sophietje!”

Ervaringen en tips medewerkers
Ik ben altijd benieuwd naar ervaringen en tips van mensen die werken met ouderen en dementerenden en wat hen nou meeste opvalt. Zo sprak ik pas iemand die vertelde dat de prikkel zo belangrijk is. Mensen willen wel maar komen er uit zichzelf niet meer toe dus blijven dan maar stil zitten en komen niet in beweging. Maar als je vraagt doe je mee ja dan graag. Tijdens mijn optredens probeer ik altijd zoveel mogelijk te prikkelen en uit te dagen door vragen te stellen. Wie herkent dit liedje? Wie weet wat dit voorwerp is? Wie kent dit spreekwoord? Bij elk liedje past wel een verhaaltje of vraag. Luister eens naar dit muziekdoosje wie herkent de melodie? “La, la, la, la, la, la, la, la ,la, Tulpen uit Amsterdam” Wie is er vaak verhuisd? en kom dan met een verhaal over “Het Dorp” van Wim Sonneveld.

Liedjes tussen je 15e en 25e
Zo mooi om te zien hoe snel de mensen de liedjes herkennen en vervolgens meezingen alsof het geen enkele moeite kost. Het is bekend dat de liedjes die je tussen je 15e en 25e levensjaar hebt gehoord je het langst nog bijblijven. Grappig is dat als je vraagt of ze Sophietje kunnen zingen dan komt er niets. Maar als je begint met de akkoorden en melodie neuriet “Zij dronk ranja met een ….” Komen de woorden weer als vanzelf naar boven.

Oude dansleraar
In de pauze diverse gesprekken met reacties van mensen op de liedjes. Ik hoor dan de mooiste verhalen van mensen wat ze allemaal hebben meegemaakt en ook die vroeger zelf muziek hebben gemaakt.
In de tweede set ook ruimte voor een Rock’n rollertje als “Blue Suede Shoes”. Een dansleraar die met een begeleidster op zijn manier nog een dansje maakt en los gaat op “Hello Mary Lou” & Foxy Foxtrot.
Ontroerend mooi hoe goed het lukt de canon “De uil zat in de olmen” met 2 groepen in canon te zingen. Ik kan je vertellen dat is niet vanzelfsprekend.
We sluiten af met “Het kleine cafe aan de haven” en “Dat is het einde!”
Ongelooflijk om te zien hoe de groep veranderde en de levenslust die er naar boven kwam.

[bctt tweet=”Liedjes van vroeger zorgen weer voor levensenergie!” username=”deoranjeman”]Na afloop komen diverse mensen nog met een verhaaltje naar mij toe. Ik ben altijd zo blij als het dan toch weer gelukt is om er met elkaar iets moois van te maken. Het personeel en vrijwilligers die de mensen helpen, hapjes en drankjes verzorgen en er alles aan doen om er iets feestelijks van te maken met elkaar. Dat gezicht van zo’n oude dansleraar spreekt boekdelen! Een totaal andere groep verlaat levendig de zaal.

Wat zijn jou grootste tips/inzichten en ervaringen? Graag hoor ik ze!

Graag tot ziens!
Wilhelmus De oranje Man