Mijn man is dement en in de war opgenomen. Hij is nu aan de Haldol en ik kan hem pas over 5 dagen weer zien.
De meest persoonlijke verhalen komen boven gewoon door te luisteren en/of een vraag te stellen en er te zijn. Ik speel op een centrale binnenplaats voor een grote groep senioren samen met familie, vrijwilligers en personeel/begeleiding.
1
Langs bij de woonunits
Ik ga even apart langs bij de woonunits waar nog de mensen zijn die er tegenop zien om naar het gemeenschappelijke feest te komen. Gewoon lekker rustig kom ik binnen alleen met akoestisch gitaar en vraag of ze misschien ook zin hebben om naar buiten te komen. Sommigen gaan alsnog en 2 dames maken direct duidelijk dat ze er helemaal niets van moeten hebben. Er ontstaat een heerlijk gesprek. Ze beginnen wat mopperend, zij hebben al genoeg drukte in hun leven gehad. De 1 uit een gezin van 11 kinderen en de ander heeft zelf 9 kinderen groot gebracht. Dus nee al die drukte dat hoeft niet. Ik hoor prachtige anekdotes en gezellig keuvelen we door. Na afloop stel ik nog voor of ze alleen voor hen beiden nog een rustig liedje willen horen. Ja hoor! Ik speel “Voor haar” en verlaat beide dames die zelf nog enthousiast samen verder kletsen.
De weg kwijt
Ergens anders vertelt een dame die op bezoek is dat ze laatst zelf ineens de weg kwijt was in het dorp en niet meer wist waar ze nou woonde. Dit terwijl ze vlakbij huis was. Haar rijbewijs is voor een periode ingenomen en daarom rijdt ze nu met haar vriendin mee. Haar vriendin is vol ongeloof want ze woont daar bijna heel haar leven en ze was echt bijna naast de deur. Ook vertelt ze over haar man die niet hier maar net ergens anders is opgenomen. Hij is zo in de war en onhandelbaar en moet nu aan de Haldol. Ze mag hem komende 5 dagen niet bezoeken om tot rust te komen en zij is zo benieuwd of hij haar gemist heeft. Zal hij haar herkennen en hij zal vast moeten huilen als hij haar weer ziet want ze zijn vrijwel nooit zonder elkaar. Het zit haar duidelijk heel erg hoog.
Sophietje
Een andere dame zit met haar zoon stilletjes wat voor zich uit te staren. Ik kom er rustig bij zitten en besluit heel zachtjes “Sophietje” te gaan spelen en tot verbazing van haar zoon begint ze ineens haar mond te bewegen en ook zachtjes mee te zingen. Ontroerend mooi en na afloop ook duidelijk weer genoeg dus zachtjes ga ik weer verder.
Het werd een prachtige stralende middag waar zeer enthousiast door de vele bewoners, familie en personeel werd meegezongen met de vele bekende liedjes.
Wie van jullie …
Ik kom op heel veel verschillende plaatsen en ontmoet net zoveel verschillende mensen. Jong en oud en met en/of zonder een beperking. Heel vaak stel ik tijdens mijn optredens vragen. Vertel eens wie heeft er veel gereisd? Wie is er vaak verhuisd? Wie kent deze TV serie? om vervolgens een bijpassend lied te spelen. In de pauze en na afloop schieten mensen mij dan aan met hun verhalen. Ik vind het prachtig om te horen en neem alle tijd voor de vele verhalen die dan loskomen en het geeft gelijk ook veel gespreksvoer met elkaar.
Wat zijn jullie ervaringen?
Vaak is een simpele vraag genoeg voor de mooiste verhalen. Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen. Laat het weten in het veld hieronder.
Fijne dag en graag tot ziens!
Wilhelmus de Oranje Man
Wat een mooi blog! Fijn dat je zoveel tijd uittrekt voor deze mensen en blijkbaar aanvoelt wat er nodig is. Heerlijk om te merken dat ze zo reageren!
Wat een mooie, warme verhalen. Een moment van aandacht, een welgemeende vraag en dan voel je je gezien als mens. Ik ben ontroerd als ik lees wat jij teweegbrengt bij de mensen. Je geeft ze mooie momenten en dat is onbetaalbaar.