Groot meezingfeest met cliënten met een beperking. Van kinderliedje tot liedjes van vroeger:

Wat is het toch ontzettend leuk! De afgelopen 2 weken heb ik tijdens 2 dagen 5 x opgetreden voor verschillende groepen van een instelling. Blijkt weer hoe divers mensen zijn die vallen onder de noemer “beperking”. Van heel erg laag niveau tot heel hoog niveau. Opgetreden heel intiem in snoezelkamers tot op een prachtig groot podium in de recreatiezaal.

Altijd weer spannend wat is het niveau dat ik zal aantreffen en hoe lukt het om aansluiting te vinden en wat het is het contact te maken.
Wat heb ik weer genoten van de mooie onverwachte reacties, de vreemde geluiden het enthousiaste meedoen en ontroerende momenten.

In het begin is het altijd even zoeken, wat is nou het niveau en in hoeverre kunnen ze reageren en meedoen. Ik begin altijd met wat vragen. Wie van jullie houdt er van liedjes zingen?, wie van jullie houdt er van Nederlandse liedjes?, Wie houdt er van hele oude liedjes? Op deze manier betrek je de cliënten erbij en kun je al snel een eerste inschatting maken van wat er op dat moment mogelijk is.

Dikke pret hebben ze bij mijn Oranje Pak en Oranje schoenen. Sommigen herkennen de muziek bij het laten horen van het “Wilhelmus” en raden direct hoe ik heet. “Wilhelmus van Oranje”.

Direct in actie met het meedoelied “Als je blij bent klap je heel hard in je handen Hiep Hoi” heerlijk onregelmatig wordt er enthousiast meegeklapt en gestampt en daarna gezwaaid en het refrein “singinging aya jippie jippie yeah” uit volle brost meegezongen. Een oud liedje “Och was ik maar bij Moeder thuis gebleven”, een kinderliedje “De wielen van de bus”, natuurlijk Nick & Simon “Rosanne” en plots komt verzoek vader Abraham “Het kleine cafe aan de haven”. De een na ander roept een liedje of anders kijk ik achter op mijn gitaar. Ohh je hebt een spiekbriefje :0) Ik vertel dat er achterop mijn gitaar zo’n 150 verschillende liedjes staan met een beginakkoord zodat ik altijd wel weer een toepasselijk liedje kan vinden. Dus gaan we verder met “op een grote paddenstoel”, “Kedeng kedeng” & “Foxie Foxtrot”.
Dikke pret als ik vraag wie er van Rock ‘n Roll houdt en al snel iemand Elvis wil doen en ik een Elvis bril en pruik tevoorschijn haal en samen met hem “Blue Suede shoes” ga zingen. Iedereen klapt en zingt mee en daarna direct over in “Kom van dat dak af”.

Zo mooi hoe een bepaald niveau cliënten tijdens voorstellingen zomaar ineens het podium oploopt en de microfoon pakt om als een soort “directeur” een mededeling te doen. “Beste mensen, ik vind het erg leuk en nu is het pauze en kunnen jullie wat drinken en eten.” Dus zo gezegd zo gedaan.

Ik loop wat rond en maak links en rechts een kletsje en hoor en vraag welke liedjes mensen graag willen meezingen na de pauze. Plots moet ik bij iemand in een rolstoel komen. Nogal onverstaanbaar maar na een tijdje luisteren kom ik erachter en begrijp ik dat hij een fotokaart wil. Meestal doe ik dat op het eind maar hij wil hem heel graag nu al dus ik haal er 1 maar dan willen gelijk anderen ook dus sta ik plotseling al in de pauze fotokaarten uit te delen. Het maakt allemaal niet uit het is gezellig met drankjes en een hapje en sommigen een biertje. Mooi om te zien hoe ook spastische mensen met af en toe een beetje ondersteuning het lukt om vrijwel zelfstandig dat te doen.

In vraag even aan de “directeur” of het goed is dat ik zo weer ga beginnen en ja hoor dat kan.
Zo mooi hoe universeel het liedje “in de maneschijn” is en altijd wordt meegedaan. 2 op het podium en 1 in rolstoel ervoor. Iedereen van jong tot oud doet mee en kent dit liedje. Daarna verjaardag liedje voor “Bjorn” die op een bed in de zaal ligt en plots alle leiding op het podium geroepen om de coupletten mee te zingen voor alle cliënten “Oh wat ben je mooi!”

Het was 1 groot meezingfeest en ter afsluiting speelde ik nog heel rustig mijn droomlied “Stel je voor er is een wereld met ruimte voor elkaar” en toen was het mooi geweest.
We sloten af met “Dat is het einde” en daarna kwam er nog een meisje naast mij op het podium zitten en wilde ook wel gitaar spelen. Dus wat slagen over de snaren en zij wilde graag the Beatles horen. Heerlijk genoot zij terwijl de zaal langzaam leegliep van “I saw her standing there”
2 uur waren voorbij gevlogen en ik was echt wel moe na ook eerder die ochtend een optreden als Clown Snørre voor een andere groep maar wat is dit toch mooi en geniet ik zelf ook zo samen met deze doelgroep.

Wat zijn jou ervaringen met cliënten met een beperking en wat is jou favoriete meezinglied? Ik vind het fijn om dat te horen en graag tot ziens!

Wilhelmus Hoekstra – De Oranje Man