Haagsche Hopjes en Oranjebitter – Muziek feestmiddag ouderen de Zonnebloem in de Ouwe Tak Blaricum

Oranje rozen, Oranjebitter en Haagsche Hopjes. Feestmiddag met “Liedjes van Vroeger” voor ouderen van de Zonnebloem in Blaricum. Wat voor groep mensen zou ik aantreffen? Hoe zou de sfeer zijn en lukt het om echt contact te maken? Dat is altijd toch weer spannend.

D’Ouwe Tak, prachtig café op een mooie plek in Blaricum. Direct een hele andere sfeer dan in een recreatiezaal van een verzorgingstehuis.

Op straat werd ik al begroet door een vrijwilligster van de Zonnebloem. Hoe kon het ook anders?  Want ik liep, in vol ornaat, met fris gestreken overhemd, in mijn oranje pak over straat. Anoniem rondlopen is er dan niet echt bij. Ik maakte kennis, zette de spullen klaar en langzamerhand begonnen de mensen binnen te stromen. De een nog kwiek en de ander ondersteund door een stok of rollator. Ze hadden er overduidelijk zin in. Bij het soundchecken werd al direct enthousiast meegezongen. “Breng eens een zonnetje onder de mensen…” Dat beloofde wat te worden. Nou en of. Het werd een feest. Wat was het gezellig. Heel veel dames en één heer. Tot mijn verbazing zongen ze van alle liedjes niet alleen de refreinen, maar ook vele coupletten direct uit volle borst mee. “Twee ogen zo blauw”, “spring maar achterop”, “zoek de zon op”, “Sophietje”, “Het dorp”. Zo enthousiast. Zo leuk, ik genoot ervan.

Na een hele reeks liedjes spelen is het leuk om af te wisselen. Ik hielp een dame  a la Hans Klok met vuur Haagsche Hopjes en Delftsblauwe chocolaatjes te goochelen. Dat was genieten hiervan in de pauze.

De sfeer zat er goed in. Zeker na ook nog een advocaatje, borreltje en bitterballen. De dames en heer werden goed verzorgd en in de watten gelegd.

“Ik geef je een roosje mijn roosje” Voor deze gelegenheid had ik oranje rozen meegenomen. Ik speelde liedjes over rozen en gaf ze speciaal aan iemand die dat volgens mij wel kon gebruiken. “Ik stuur je een boeketje rode rozen ..”

Oude fragmenten en stukken uit “Ja zuster, nee zuster” liet ik horen en raden. Alles werd herkend en direct ingezet en meegezongen. Geen enkele terughoudendheid. Nee, gewoon lekker enthousiast allemaal meedoen. Het werd een feest van herkenning.  Terug gaan in de tijd dat de liedjes populair waren en wat ze toen allemaal beleefd hebben. Bijvoorbeeld of ze vroeger ook wel eens door hun verloofde op de fiets werden opgehaald? Wie mij vervolgens als eerste belde met een mobiele telefoon won een fles oranjebitter. Alles wat we deden viel op zijn plaats. Het was zo gezellig. Spontane liedjes, een dansje, drie kussen van een oudere dame en tot slot stond iedereen op en zong het Wilhelmus. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Ik werd er verlegen van en het voelde als een groot compliment.

Zo’n mooie middag, zoveel plezier met al deze mensen. Het was een waar feest. Mensen en vrijwilligers van de Zonnebloem, Dankjewel en graag tot ziens!

Wilhelmus Hoekstra – De Oranje Man

* vaak krijg ik vragen van wat doe je nu precies. Hiervoor heb ik wat opnames laten maken en zie hier:
“Het kleine cafe aan de haven” in ‘d ouwe Tak in Laren/Blaricum